![PRISCILIANISMO Anel paleocristián, seguramente episcopal pola sua temática e polo carácter sagrado do lugar onde se atopou "Insulae Deorum". Ainda que pola sua tipoloxía se podería datar no século II d.C, considerando o tipo de letra gravada na gema, considero que debemos datala no século IV d.C. [Aviso que teño investido a efectos didácticos o anel para facilitar a leitura do epígrafe], outro dato que avala esta data é o carácter cristián do epígrafe, que leo en ligatura das tres primeiras letras IHE APRVS, seguramente (Pena Graña) IHE(sus) APR(in)VS, onde aprinus é epíteto derivativo de aper, apri, "javarí, porco bravo", algo así como 'of the wild boar (Cf.De Vaan, 46). A importancia do anel é enorme ilustrando ao meu modo de ver o magnífico traballo -a interpretatio celto cristiana- integrador do priscilianismo, e o nascimento do cristianismo celtoatlántico a partir do mencionado ano 314 quando despois da conversión de Gallaecia ao cristianismo documentamos os primeiros bispos.](https://oarqueologodenaron.files.wordpress.com/2013/12/anel-das-cies.jpg?w=597)
PRISCILIANISMO Anel paleocristián, seguramente episcopal pola sua temática e polo carácter sagrado do lugar onde se atopou “Insulae Deorum”.
Ainda que pola sua tipoloxía se podería datar no século II d.C, considerando o tipo de letra gravada na gema, considero que debemos datala no século IV d.C. [Aviso que teño investido a efectos didácticos o anel para facilitar a leitura do epígrafe], outro dato que avala esta data é o carácter cristián do epígrafe, que leo en ligatura das tres primeiras letras IHE APRVS, seguramente (Pena Graña) IHE(sus) APR(in)VS, onde aprinus é epíteto derivativo de aper, apri, “javarí, porco bravo”, algo así como ‘of the wild boar (Cf.De Vaan, 46). A importancia do anel é enorme ilustrando ao meu modo de ver o magnífico traballo -a interpretatio celto cristiana- integrador do priscilianismo, e o nascimento do cristianismo celtoatlántico a partir do mencionado ano 314 quando despois da conversión de Gallaecia ao cristianismo documentamos os primeiros bispos.
PRISCILIANISMO Anel paleocristián, seguramente episcopal pola sua temática e polo carácter sagrado do lugar onde se atopou “Insulae Deorum”.
Ainda que pola sua tipoloxía se podería datar no século II d.C, considerando o tipo de letra gravada na gema, considero que debemos datala no século IV d.C. [Aviso que teño investido a efectos didácticos o anel para facilitar a leitura do epígrafe], outro dato que avala esta data é o carácter cristián do epígrafe, que leo en ligatura das tres primeiras letras IHE APRVS, seguramente (Pena Graña) IHE(sus) APR(in)VS, onde aprinus é epíteto derivativo de aper, apri, “javarí, porco bravo”, algo así como ‘of the wild boar (Cf.De Vaan, 46). A importancia do anel é enorme ilustrando ao meu modo de ver o magnífico traballo -a interpretatio celto cristiana- integrador do priscilianismo, e o nascimento do cristianismo celtoatlántico a partir do mencionado ano 314 quando despois da conversión de Gallaecia ao cristianismo documentamos os primeiros bispos.
Fidalgos de Narón 
